بررسی تطبیقی حق تعقیب در حقوق مالکیت ادبی هنری با تاکید بر فقه امامیه و حقوق ایران

یکی از حقوقی که در برخی نظام های حقوقی به عنوان حقی مادی برای پدیدآورنده اثر هنری مورد پذیرش واقع شده است« حق تعقیب» یا «حق باز فروش اثر »است.حق تعقیب ،حقی است که برای پدید آورنده برخی آثار هنری بوجود آمده و به موجب آن پدید آورندگان در منافع حاصل از فروش های بعدی اثر سهیم هستند به نحوی که درصدی از ثمن باز فروش اثر را دریافت می کنند.این حق دارای ویژگی هایی است که آن را از سایر حقوق مادی متمایز می نماید0 از جمله این که غیر قابل انتقال به صورت ارادی است و در برخی نظام های حقوقی غیر قابل اسقاط و غیر قابل توقیف محسوب می شود.ذی نفعان حق مزبور پدید آورندگان آثار هنری مورد نظر و ورثه آنان و در برخی نظام های حقوقی موصی لهم می باشند.متعهد پرداخت حق تعقیب نیز بسته به مورد بر عهده فروشنده ، خریدار و یا واسطه ی فروش است0 به لحاظ فقهی ،این حق ازمسائل مستحدثه بوده وپذیرش آن بااستنادبه لاضرربابنای عقلاء مواجه بااشکال است منتهی شایدبتوان ازطریق شرط ضمن عقداین حق رابرای پدیدآورنده قائل شد.درقوانین فعلی ایران،حق تعقیب شناسایی نشده است.